Seizoensstart LSV-Chesspirant 1

Ook voor ploeg 1 is het seizoen opnieuw begonnen. Dit jaar lijkt het een spannende reeks te worden, nog meer dan vorige jaren. Veel ploegen lijken aan elkaar gewaagd, het wordt een leuk seizoen. Wij namen het op tegen de oude vossen van Deurne 1, steeds sympathiek en altijd interessante partijen, ook dit jaar weer. We begonnen ons seizoen in de Bowling van Wommelgem.

Onze ambitie is zoals steeds weer behoud, maar ik mik toch weer op een mooie top 5-plaats. We doen dit met dezelfde spelers als vorig seizoen, alleen is er hier en daar aan de opstelling gesleuteld.

Over naar de partijen. We speelden allemaal tegen een tegenstander van ongeveer dezelfde elo. Ik had op bord 3  een goede voorbereiding op het bord, maar ik haalde varianten door elkaar en in plaats van een klein beetje beter staan met zwart stond ik in de opening een stuk slechter. Ook Joris stond in de opening iets minder, hij kreeg een variant tegen die ik zelf ook wel eens durf te spelen. Bij de rest stond het nog gelijk. Parcival had een mindere structuur maar actievere stukken, Robbert had een normale stelling waar door beide spelers lang werd gerokeerd.

Roel wou revanche nemen voor vorig jaar tegen Brabo, hij had een vrij rustige variant op het bord. Tyani was al goed opgewarmd na haar zeer straffe prestatie op de Olympiade, daar rekende ik vooraf dus ook al op een punt. Ze had een opening die ze goed kende tegen de net getransfereerde Richard Meulders, een grote naam in de Belgische schaakwereld. Ward en Lennart leken ook gelijk te staan, al waren er in beide stellingen enkele zaken die voor een imbalance zorgden.

Wat later stond ik nog steeds slecht, al leek het erger dan het was. Ook Joris had zijn problemen nog niet kunnen oplossen. Robbert was ondertussen van plan de koning van zijn tegenstander aan te vallen. Bij Ward werd er veel geruild, het bijna-eindspel (elk 2 torens en een hele resem pionnen, Ward had een loper tegen een paard) leek me iets aangenamer voor zijn tegenstander. Parcival had een gat in zijn koningsstelling, maar het was toch hij die een koningsaanval (op dezelfde kant) begon.

Er waren ook al enkele resultaten. Bij Lennart ging de partij nooit uit evenwicht, een vrij snelle remise tot gevolg. Dit was ook het geval bij Roel. Ik dacht dat hij misschien nog wat kon doorspelen, maar zo hadden we dus al 2 remises met zwart. Niet veel later hoorde ik naast mij een remisevoorstel van de tegenstander van Tyani, en in een stelling waar nog wel wat leven in zat nam Tyani deze toch aan.

Door goed tegenspel te creëren kwam ik er wat uit, en leek het alsof ik me bij die andere remises ging voegen. Ik kwam in een dame eindspel met een pion minder en had een eeuwig schaak, maar koos toch om deze niet te doen. Dit vooral omdat ik niet veel vertrouwen had in de stellingen (gelukkig wel in de spelers) op bord 5 & 6. Ik wist dat ik zonder risico kon doorspelen en hopen dat mijn tegenstander (die ook een onveilige koning had) zich zou overspelen.

Robbert had ondertussen al een toren bij de koning van zijn tegenstander staan, ook de dame keek er naar. Hij haalde er nog een toren bij, maar wellicht was het beter om eerst iets rustiger te spelen en het tegenspel van zijn tegenstander, Robert Schuermans, er uit te halen. Robbert ging vol voor de aanval maar miste een moeilijke verdediging, waardoor hij uiteindelijk in een eindspel belandde met een paard minder. Hij probeerde nog even, maar tevergeefs.

Gelukkig bracht Parcival zijn koningsaanval wel tot een goed eind. Hij gooide zijn stukken naar de koning van zijn tegenstander, en toen hij een dameruil met materiaalwinst kon combineren, trok Parcival het punt binnen.

Met een gelijke stand had mijn tegenstander zijn koning veilig gekregen, maar kon geen voortgang maken. Ondertussen zag ik dat Joris zich naar een gelijk eindspel had gekregen, waar beiden nog op winst konden spelen. Ook Ward had een eindspel, een met dubbele torens. Het was moeilijk in te schatten, ook hier leken de 3 resultaten mogelijk.

Joris' tegenstander (nog zo een grote schaaknaam, Jan Van Mechelen) bood Joris een keuze aan in het eindspel: pionnetje ruilen en met een remise de stukken in de doos steken of niet ruilen en beide winstkansen bezorgen. Joris koos het laatste, waardoor Jan zich overspeelde. Hij koos voor een variant waar het leek of hij een niet te stoppen promotie had, maar op dat moment haalde Joris zijn trukendoos boven en kon niet alleen promotie stoppen, hij belandde in een eindspel met een pion meer.

Ondertussen had Ward ook een gewonnen eindspel, hij moest enkel zijn toren offeren voor de laatste pion van zijn tegenstander en dan zelf overlopen met zijn (verbonden) pionnen. Helaas sloeg het noodlot toe. Ward speelde iets te snel en dacht meerdere manieren te hebben om de pion te stoppen, maar opeens had hij een röntgenschaak aan zijn broek. Hij kon dan nog even proberen door zelf te promoveren en een eindspel met een dame en + pion op de 7e rij tegen een toren + dame in te gaan.

Joris won ondertussen, hij was opgelucht want eigenlijk stond hij enkel pas in het eindspel gelijk (en uiteindelijk gewonnen). Helaas kon Ward niet meer schwindelen en gaf hij op. Met 3,5-3,5 nam mijn tegenstander uiteindelijk ook vrede met remise, in een partij die een zet of 40 eerder klaar had kunnen zijn.

Dat brengt ons bij een interessante en spannende 4-4, beter dan onze vorige ontmoeting. We hadden zeker kunnen verliezen, maar als je zo een cadeautje krijgt is het toch ook vooral zonde dat we deze kans niet met beide handen gegrepen hebben. Een alles behalve saai gelijkspel dus waar beide ploegen hadden kunnen winnen. De ploegen in onze reeks zijn trouwens echt aan elkaar gewaagd, er eindigden slechts 2 van de 6 matchen niet in een gelijkspel (en dat waren ook maar vrij nipte 5-3 overwinningen).

Volgende week moeten we meteen weer aan de bak, we ontvangen Mechelen 1 in de Kloosterstraat. Tot dan!

Je kapoen
William