Ploeg 1 in de Vlaamse Ardennen

Nog maar net bekomen van het BJK was het weer interclubben op zondag. Ploeg 1 speelde tegen het altijd gezellige Zottegem 1, een ploeg die al een heel seizoen lang met degradatiezorgen kampt. Een paar opvallende zaken:
- Zottegem speelt al een seizoen lang met 2 duo's van broers, die zelfs allemaal naast elkaar zitten!
- Wij spelen altijd uit tegen Zottegem. Ik kan me geen match in de nationale of Oost-Vlaamse interclub waar we thuis Zottegem mochten ontvangen.
- Op 8 ronden in de interclub hebben we nu al evenveel verschillende opstellingen gebruikt. Niet voor niets dat ze ons het Manchester City van afdeling 2B noemen.

Op naar het schaken. Roel zat op bord 1 en verraste iedereen op 2 manieren: hij was op tijd en was klaar in een half uurtje. Met zwart speelde hij tegen de sterke Adrian Roos, een oude vriend van hem. Een saaie partij die veel weg had van een salonremise. Geen slecht resultaat, maar volgende keer wat meer fighting spirit!

Dan was het even wachten op een volgend resultaat. Lennart speelde geen slechte partij. Hij kwam zelfs een pion voor in het eindspel maar stond passief. Het eindspel was remise maar in tijdnood deed hij helaas een blunder.

Uw verslaggever van dienst had een offday. Ik kon mijn tegenstander, die de week ervoor nog gedeeld 1e werd in de U18 op het BJK (en naar mijn mening de eerste plaats verdiende in plaats van de 2e), verrassen met een leuk openingsidee. Daar bleef het helaas bij. Ik speelde niet goed en miste veel zetten. Uit gemak zal ik het op mijn verkoudheid en wat zieke gevoel steken. 2,5-0,5 en veel werk aan de winkel.

Gelukkig hadden we de jeugd mee. Alexander speelde een vlotte opening en was volledig klaar om aan te vallen. In tegenstelling tot zijn fietsslot van de nacht ervoor kon hij de koningsstelling van zijn tegenstander wel openen. Hij koos af en toe niet voor de beste afwerking, maar het was toch genoeg voor de winst. Hij was blij dat hij in zijn minder seizoen nog eens kon scoren.

Dan was het aan Ward. Voorbereiding op het bord en een aangename stelling. Na heel wat ruilen leek het alsof hij mat ging zetten, maar zijn tegenstander had hetzelfde idee. In een heel interessante en scherpe stelling moesten beide spelers tevreden zijn met remise om verlies te vermijden. 3-2, konden we nog iets halen?

Het was lang wachten op een antwoord. Op de 3 overige borden stond er steeds duidelijk iemand gewonnen, maar er werd zeer lastig naar de winst gegaan. Was het de degradatiestress of genoten de spelers gewoon van het lijden van hun tegenstander?

Joris ging als eerste van de 3 kopje onder. Na een interessante partij ging hij een gelijk eindspel in. Door een stukoffer en sterke torens kreeg zijn tegenstander 4 pionnen en een toren tegen een loper en toren van Joris. Joris verdedigde nog lang maar er was niks meer aan te doen.

Topschutter Robbert deed zijn titel alle eer aan. Na een goede opening en een gelijk middenspel kwam hij een pion voor. Dit werd zelfs een 2e, en het toreneindspel werd uiteindelijk gewonnen. Door de druk van de 2 torens van zijn tegenstander was het nog lastig, maar Robbert bleef koel en maakte het op het gemak af. Robbert kon dit seizoen al 6/8 scoren.

Tyani speelde (tot grote frustratie van haar kleine broertje) het langst. Ondanks dat ik naast haar zat heb ik niet heel veel gezien van haar partij. Ze leek me gelijk uit de opening komen, maar opeens stond er een vervelend paard op d3. Toen ik nog eens kwam kijken stond het in een eindspel materieel wel gelijk, maar haar stukken konden niet bewegen. Ze probeerde nog wat in het uiteindelijke toreneindspel, maar haar tegenstander gaf het niet meer weg.

5-3 verloren, een jammere zaak. Dit waren wel broodnodige punten voor Zottegem, al zijn ze nog niet gered. Binnen 2 weken zijn we weer op de afspraak tegen Brugge. Oh en Alexander, volgende keer is het wel thuis.