Ronde 3 van ploeg 4 aan de zee

Zondag 3 november begaf ploeg vier zich voor de derde ronde van de Interclub naar Oostende. Daar moesten we aantreden tegen mijn oude club, we spreken eind jaren 90. Op papier een sterkere ploeg. Met de eerste drie borden 1900 en een 1800 op bord 4.

Op bord 1 moest ik aantreden tegen de oudste van de broers Pincket waar Jeroen tegen Thomas uitkwam. Michael was net terug van een week schaak voor de europese club cup in Servië met mijn broer. Frederic was zo vriendelijk hier een uitgebreid verslag van neer te schrijven. De moeite om eens te lezen. Mijn vrees was echter dat Michael behoorlijk scherp zou staan na een week schaak met ongetwijfeld alle voorbereiding erbij. Waar ik er net twee zieke weken en een drukke werkweek over en weer naar Turijn had opzitten. Ik schatte mijn kansen dus niet zo hoog in. Elke partij moet gespeeld worden.

Nadat we de gsm hadden uitgezet, dan te horen kregen dat we waarschijnlijk moesten betalen voor de parking, wat dan weer enkel met de gsm kon, gevolgd door wat gevloek dat we die info 5 minuten eerder hadden kunnen gebruiken, werden de klokken gestart en begonnen de stukken zich te roeren.

Het eerste speeluur verliep zonder hickups. Iedereen kwam goed uit de opening en het beloofde een spannende ronde te worden. Ergens in het tweede speeluur begon het op bord drie plots erg snel te gaan. Zo snel dat het iedereen zijn aandacht trok. Wit gooide aan tempo zijn stukken vooruit, offerde een paard om vervolgens onze ploegkapitein zijn dame te pennen op de koning. Maar Timothy was niet onder de indruk en speelde even snel een tussenzetje dat hem uit de wind zette en zijn tegenstander bleef verbouwereerd met een stuk minder achter. Aangezien het amper drie uur was speelde hij nog even door, maar het eindresultaat stond nooit in vraag en het eerste punt was binnen.

Ferry op bord 4 zag er gelijk opgaand uit, Jeroen op bord twee zag er voordeel voor Jeroen uit. Zelf begon ik ook wel te geloven in mijn stelling. Mijn suf dieselbrein begon zowaar opgewarmd te geraken. Nadat ik mijn paard in het gat d4 had gepland, ondersteund door mijn e en c pion, zag ik de ploegwinst al lonken.

Rond zet 15 was de spanning op mijn bord te snijden en stond het centrum op ontploffen, wat het enkele zetten later ook deed. De dames gingen eraf, maar niet voordat het mij verbonden centrum vrijpionnen had gegeven. De c lijn was ook in mijn bezit, dus ik zag het goedkomen. Enkel de tikkende klok kon nog roet in het eten gooien. 

In bovenstaande stelling speelde Michael Te2. De toren moet kiezen tussen de f pion bewaken of de tweede rank bewaken. Hij koos voor het laatste, na Txf5 volgt immers het vorkje g4. Helaas voor hem heeft uw reporter in de zomer wat in Sam Shankland's Calculation zitten bladeren. Zijn favoriete statement bij een zet die je niet kon spelen was: "Wat happens if I play it anyway?" Mijn ondertussen goed warm gelopen dieselbrein onderwierp Txf5 dus ook even aan een nauwere inspectie. En zowaar! Het leek nog goed ook. Ik speelde Txf5, Michael kroop even in zijn denktank maar besloot toch te volharden en speelde g4. Waarna Lf4+ volgt en mijn paard op g3 binnenvalt.

Michael besloot mijn Toren te slaan, ik sloeg zijn toren en twee zetten later sloeg ik zijn f pion.

Ongetwijfeld waren er betere zetten dan simpelweg de pion te slaan. En vriend SF kickt er op ze aan te duiden. Maar vriend SF zat niet achter het bord met nog 6 minuten op de klok. Twee pionnen voor en nog steeds twee verbonden vrijpionnen, het zal ook wel winnen. Dat het nu niet +6 maar +4 is, eerst zorgen dat we de tijdscontrole halen. We moesten nog 12 zetten halen.

Na mijn Pxf5 speelde Michael La3 en belanden we in onderstaande stelling.

Ik zou wat graag mijn Toren op c2 planten. Helaas na Le4 is mijn paard niet zo gelukkig. Maar opnieuw hoorde ik Sam zijn vraag: "What happens if I play it anyway?" Dus speelde ik Tc2.

Deze keer zag Michael de bui hangen en speelde b4 ipv Le4. Le4 loopt immers mat. Michael speelde zijn damevleugel wat vooruit om zijn toren te activeren, ik bracht mijn koning naar e7 om mijn Paard van de verdediging van d6 te ontlasten zodat het opnieuw naar g3 kon galopperen. Het gras was hem daar goed bevallen.

Na Pg3 speelde Michael Lf3. Waarop mijn volgende zet meteen op het bord verscheen en de partij op zet 34 voorbij was. Geen tijdsnood blunders deze keer.

Het gelijkspel was dus al binnen. Op het tweede en vierde bord zag het er ook goed uit. Jeroen had zijn dame geruild voor twee torens en een actieve stelling.

Ferry op bord 4 stond een kwaliteit voor in een eindspel. Dat moest zeker remise kunnen worden. Timothy en ik begonnen al te dromen van een 4-0 overwinning. Helaas gooide de tikkende klok roet in het eten. Jeroen speelde eerst het correcte Lxe4 maar speelde daarna een cruciale verzwakking door g3 te spelen.  Plots begon de zwarte dame gevaarlijk actief te worden. Jeroen kon zijn torens activeren en de zwarte koning opjagen. Maar deze stak echter koudbloedig het bord over ter ondersteuning van zijn dame en vrijpion.

In bovenstaande stelling dacht het publiek dat het kalf verdronken was. De zwarte vrijpion, de dame en de koning... Jeroen speelde het nog even verder maar enkele zetten later konden onze tegenstanders ook een punt op het bord noteren. De engine zijn oordeel is echter nog steeds dat dit remise is. Na onvervaard Txe4 te spelen en vervolgens de witte torens te verbinden kan wit dit houden volgens SF. We zullen het maar geloven zeker?

Al onze hoop was dus gericht op ons bord 4 waar Ferry nog voluit voor het volle punt ging voorbij de tijdscontrole.

Nog steeds een kwaliteit voor en meer dan een half uur voor op de klok. Ferry liet zijn meer dan 50 jaar jongere tegenstander niet met rust. Ook al waren ze ondertussen al meer dan 4 uur aan het spelen. Gegeven de bord en klok situatie maakten we ons niet erg ongerust. Met remise hadden we immers genoeg voor ploegwinst. Ferry zuchtte en pufte nog maar uiteindelijk gingen de pionnen eraf en moest hij met remise genoegen nemen, waar we erg tevreden mee waren. 

Echter in de fotostelling, hieronder nog eens in 2d opstelling voor de jeugd, staat Ferry wel degelijk gewonnen.

Geen makkelijke opgave na meer dan 4u en 60 zetten. Met de ploegwinst binnen begaven we ons, samen met LSV ploeg 3 naar ons undercover analysekantoor in Oost-Vlaanderen waar Jeroen getroost werd, Ferry een schouderklop kreeg en uw reporter eens geen hoongelach moest ondergaan.

Na deze derde ploegoverwinning op rij staan we gedeeld eerste. Volgende ronde mogen we het meteen tegen onze concurrent gaan uitvechten die op papier een pak sterker is dan wij. Maar gedurende twee weken staan wij toch op de eerste plaats in onze reeks :-) Dus we genieten er even van.

Laat me dan nog afsluiten met de mat in drie uit mijn partij moest Le4 op het bord zijn verschenen na mijn Tc2.