Warme criteriumdag in Oostende
De trein zat in de heenrit nog niet overvol, met de auto was er zelfs geen file te bespeuren op weg naar de kust, een zonnige dag kondigde zich aan.
Het aanvangsuur voor de eerste partijen werd wat verlaat, zo startte iedereen met vertraging, in de open reeks kwam er nog een paringsmoeilijkheid bij zodat we eerst heel veel pauze hadden en daarna net de tijd om eens naar buiten te lopen en er weer aan te beginnen (als je een lange partij had).
Noah was de enige dappere strijder bij de -10, ’s ochtends zag ik nog wel zaken die verbeterd konden worden, in de namiddag zag hij al die dingen probleemloos en zo scoorde hij weer een mooie 5/9.
De -12 was een loodzware reeks in de breedte, voor elk punt zou hard moeten gevochten worden. Emerik zijn tegenstanders moesten 2 keer de duimen leggen. Alexander is geroutineerd in punten pakken, enkel tegen Martijn Paes sputterde zijn motor, met 6/7 werd hij mooi 2e!
De -14 was een reeks met allerhande verrassingen in de uitslagen. Tuur wist 2 punten binnen te halen, Rien maakte er 3 van en dat was ook de eindscore van Loïc. Parcival was net terug vanop kamp en niet in topconditie, hij slikte geen verliespartij maar haalde wel 4 remises wat teveel is om voor de eerste plaats te kunnen meespelen, maar 5/7 betekende wel een derde plaats.
In de -16 scoorde Arne een mooie 3/7. Dries was net als in Landegem ruim de hoogste elo maar dat betekent nog niets, tegen Kobe Vanhoucke moest hij het onderspit delven, die gaf ook niet meer dan 1 punt af in totaal en zo werd Dries 2e.
De open reeks was weer een lastige reeks. Mijn eigen startparing is daar meestal een goede indicator voor, soms zit ik in de bovenste helft en nu startte ik op bord 6. Nick moest lang wachten op zijn verlossende punt, tot ronde 7, maar het is toch binnen! Lias was goed voor 2 punten. Ward had geen goede dag met 3/7 als elohoogste. Ikzelf wist 4 punten te behalen waarbij ik meestal erg tevreden was over de start van mijn partijen maar soms minder in de afwerking waar ik niet goed genoeg meer doorrekende en zo halfjes morste, in een partijtje was de tegenstander ruim sterker en waren mijn stukken nooit gecoördineerd geraakt. Klaus kon maar 2 keer echt afgestopt worden (door andere jeugdspelers) en had 1 remise, een tpr van 2005 klinkt niet mis. En dan was er nog William, die Ward en Klaus een nul had aangesmeerd en met 5/7 de 5e plaats opeiste.
In de terugrit hadden we minder geluk wat betreft de volheid van de trein, nu moesten we ons tevreden stellen met zitplaatsjes op de grond tussen de coupés in, maar dat lukte ook wel.
