LSV-Chesspirant 1 in de pan gehakt door Borgerhout 2.

Het voordeel van zulke nederlagen is dat de verslagen ook niet zo uitgebreid zijn. Ergens had ik het idee dat mijn mede spelers nog niet beseften dat het nieuwe interclub seizoen daadwerkelijk van start was gegaan. Tussen 2 en 4 uur leek er geen vuiltje aan de hand. Op elo basis was de tegenstander gelijkwaardig op de eerste 4 borden en op de laatste 2 borden hadden we overwicht. Jan begon het felst door zijn jeugdige tegenstander te overspelen vanuit de opening, won een kwaliteit en leek op een eenvoudige winst af te stevenen. Kurt speelde tegen een voormalige sterke speler maar nu reeds 91 jaar en bewonderenswaardig wat die man nog kan. Kurt mocht zijn geliefde opening boven halen en trok fel in de aanval. Toen ik beide borden aanschouwde , voelde ik me redelijk op mijn gemak. Mijn eigen stelling was na een uur en half al compleet doodgebloed en toen er nog een toren en loper elk op het bord stond, nam ik met zwart het remise aanbod van mijn tegenstrever aan. Plots ging het heel hard mis op een aantal borden. Jan overspeelde zijn hand en blunderde stevig. Daarna verkwanselde Lennart op bord 3 zijn mooie stelling door een vergiftigde pion te nemen. De tegenstander werkte vakkundig af. 0.5-2.5 in mum van tijd dus. Kurt kwam een stuk achter en de compensatie was zeer miniem te noemen. Vervolgens had Joris al remise geweigerd, nam risico’s omdat er al een aantal partijen verloren gingen. Iets teveel risico want hij verloor een kwaliteit en de partij. Ook Ward wist van geen hout pijlen te maken en in het middenspel ging een pion verloren. De compensatie verdween als sneeuw voor de zon en even later mocht ook hij opgeven. Gelukkig was Kurt nog blijven vechten tot het bittere eind en kon een kwaliteit terug winnen. Daardoor ontstond een ongelijk eindspel waar Kurt nog de meubelen kon redden met een remise. 1-5 verlies was een veel te zwaar verdict na de goede start op een aantal borden.