Indrukken na de derde en vierde ronde
De tijd loopt snel (voor sommigen té snel, sic), ondertussen zijn we al bijna vier ronden verder, de competitie al aan één derde. Bij het wielrennen is er dan nog niks gebeurd, bij tennis zijn ze dan ternauwernood opgewarmd, bij atletiek lopen ze nog achter de hazen aan, of zijn ze nog niet eens uit hun trainingspak gestapt. Maar bij schaken is dat niet het geval, veel wordt al beslist in die eerste ronden. Niet zozeer wie er gaat winnen, maar wel wie het moeilijk gaat krijgen, wie in vorm is, wie de lastige klippen zijn. Terugkomen uit een slechte positie gebeurt niet gauw bij het schaken, niet in een partij, ook niet in een competitie. Daarna is het een uithoudingsrace, wie houdt de goede vorm aan, wie blijft er mentaal overeind.
Kristalhelder is het allemaal nog niet, maar er zijn toch wel al enkele aanwijzingen voor de komende ronden. En dan kan ik al direct starten met de vraag te beantwoorden die ik de laatste keer gesteld heb: kan Ward boven dit alles uitstijgen en met overwicht de rest op een hoopje spelen?
Well Yes he can ! Zijn inhaalpartij uit ronde twee tegen Frans was misschien nog een relatief gemakkelijk opwarmertje, zijn derde en vierde ronde tegen respectieflijk Ferry en Kurt waren dit zeker niet. Zijn doelstellingen werden al direct beproefd.
Tegen Ferry was de openingsopzet nog vrij gelijk oplopend, tot Ferry met een scherpe actie mocht binnendringen in Wards stelling met een paard. Maar Ward bewees dat hij maar weinig nodig heeft om tegenspel te creëren en zijn stukken optimaal te gebruiken. Was Ferry niet doortastend genoeg, of zat er gewoon niet meer in? Feit was wel dat Ward de toestand kon ombuigen in een voor hem gunstig eindspel, dat hij dan ook feilloos wist uit te buiten, af en toe met de hulp van Ferry.
Kurt had in ronde drie vakkundig de maat genomen van Maxim, hoewel die na de opening heel wat weerwerk bood, kon Kurt de druk op het middenveld en de koningsstelling steeds verhogen totdat Maxim een verdedigend foutje maakte. Kurt had dus zijn misstap van de voorbije ronde snel verwerkt.
In de vierde ronde stond er een topper op het programma: Ward tegen Kurt.
Ward koos een openingsopzet die minder gekend is, maar hem in het verleden al een leuke winstpartij heeft opgeleverd. Al kan men een openingskeuze die ook af en toe door Morozevich gekozen wordt nauwelijks dubieus noemen.
Kurt was er echter niet van ondersteboven en verkoos een heel dynamische aanvallende verdediging en die werkte wonderwel. Na een tiental zetten had hij Ward tegen de touwen gedrumd en zag het er naar uit dat hij de partij voor het grijpen had.
Maar net dan komt dan weer de kracht van Ward naar boven: als een Houdini kan hij net op de rand van de afgrond lopen, ofwel in zijn stelling net die zetten doen die een tegenstrever ervan overtuigen dat hij kan ontsnappen. Mentale overmacht misschien?
Blijkt wel dat hij plots na een dubieuze combinatie een kwaliteitsoffer kan doen dat hem tegenspel geeft. En zoals het wel eens meer gaat met spelers die de winst voor het grijpen zagen en dan ze langzaam zien wegglippen, maakte ook Kurt dan wat mindere zetjes zodat Ward er finaal doorheen ging. Waardoor hij met de volle 100% score aan de leiding komt.
De tendens is dus gezet, Ward is overduidelijk de kampioenskandidaat en hij heeft de handschoen opgenomen. Dat hij door mijn verslagen nu door iedereen bestookt zal worden in de hoop dat hij ergens een foutje zal maken, stoort hem niet.
Verrassingen kunnen uit een klein hoekje komen, maar dan nog zal hij een opponent in het oog moeten houden. Timothy heeft een gedwongen rustpauze moeten nemen, we zullen zien of hij in de komende matchen een gebaande spoor van Ward kan volgen en in de buurt blijven…
We zouden hier bijna vergeten dat er ook nog andere matchen gespeeld werden, al hebben ze elk hun eigen waarde.
In de derde ronde had William in een vooruitgeschoven partij de maat genomen van Patrick. Ik heb de partij niet kunnen bekijken, maar ik vermoed dat William degelijk voorbereid was en al snel goed uit de opening kwam.
In een andere partij zaten twee “oude” Waaslandtornooispelers tegenover elkaar, namelijk Guido tegen Raf. In een aftastende opening waarbij direct confrontaties geschuwd werden (wat door een vroegere zeer-geapprecieerde IM-leermeester ook wel eens “het spel van vieze mannetjes” genoemd werd) bouwde Guido een licht positioneel voordeeltje uit. Net toen zwart echter met een doorbraak in het centrum het spel wou openbreken en gelijk spel creëren, kwam Guido met een mooie omspeling van beide paardjes. Raf had één zet de kans om in het centrum toch een doorbraak te forceren en minstens gelijk spel af te dwingen, maar verkoos nog een bijkomende voorbereidende zet, waardoor Guido zijn plan kon doorzetten en doorbreken op c5. Raf maakt bij de afhandeling hier een fout waardoor Guido eigenlijk gewonnen kwam te staan. In tijdnood probeerde Raf nog een aantal moeilijkheden op het bord te brengen en dit bracht Guido toch wat in de war. In plaats van rustig over de stelling na te denken begonnen hij ook sneller te spelen en liet een aantal mindere zetten toe. Hij moest zelfs uitkijken om niet “beschwindeld” te worden. Nadat hij nog een goede winstvoortzetting had overzien berustte Guido uiteindelijk in een gelijkspel.
Maar al bij al was Raf hier wel meermaals door het oog van de naald gekropen en was het half puntje niet echt verdiend!
Andere partijen van ronde 4 heb ik spijtig genoeg gemist. Frans moest de duimen leggen tegen Ferry na een iets te passieve opzet, Gaspard toonde zich de betere van Wahid.
De tussenstand vind je elders op de site. Maar duidelijk is dat Ward de handschoen heeft opgenomen en vol voor de titel gaat, dat William aangenaam verrast en we uitkijken hoe hij het verder doet. Maar de grote vraag deze keer gaat vooral naar onze voorzitter, hoe zal hij reageren op de start van Ward?
We kijken uit naar het vervolg !