Interclub ronde 5: De verslagen: (Update ploeg 7 - verslag compleet)

Opwijk 4 - LSV-Chesspirant 7 VERSLAG VAN DE LSV-CHESSPIRANT-POOL-EXPEDITIE Nu zijn vingers enigszins ontvroren zijn, kan jullie nederige verslaggever eindelijk het relaas doen van de moedige en riskante expeditie, die reeds anderhalve week geleden werd ondernomen door  LSV-Chesspirant. Twee geharde teams zetten die namiddag koers naar het Arctische Opwijk, enerzijds ons fameuze vlaggeschip, ploeg 1 en anderzijds de roeiboot, ploeg 7. Ingegord met allerlei overlevingspakketten en omzwachteld met mutsen en sjaals begon aldus onze tocht over kille zwart-witte vlakten en meren. Hoe ons vlaggeschip al snel vastliep in het pakijs en daarna onvervaard en onherroepelijk wegzonk in de ijskoude wateren, waarna nagenoeg de complete bemanning werd opgegeten door gulzige orka's, kunt u lezen in het verbazend lichtvoetige verslag van ploeg 1. In de regels hierna zal jullie nederige verslaggever het verhaal proberen doen van de avonturen en het uiteindelijke lot van ploeg 7. Tot lering en vermaak ! Na zijn beruchte escapades bij een andere ploeg, was Gaspard als vanouds weer onze expeditie-leider, maar het leek wel alsof hij met zijn alleszins welgevormde gedachten -en misschien nog wel wat meer- elders was blijven hangen. Eén moment van onoplettendheid is al een dodelijk gevaar als de natuur en de elementen zo guur en onverbiddelijk zijn ! Een snelle en plotse uithaal van een machtige klauw en weg was Gaspards loper !  Wat volgde was een ijsbeer en walrus-spelletje op het zwart-witte ijs, waarvan de tragische uitkomst eigenlijk al bijna van tevoren zeker was, temeer omdat ook de walrus zelf niet meer in zijn eigen overleven geloofde.  1-0, en een eerste lek in onze roeiboot. Geenszins beter verging het mij. Ik ging een heldhaftig gevecht aan met een jong zeehondje, maar het flukse diertje bleek veel glibberiger dan ik vermoedde. Door via allerlei kleine spleetjes in het ijs weg te glippen, ontweek het moedige diertje mijn ietwat onbezonnen aanvallen. En toen die vrolijke en speelse zeehond-oogjes opmerkten dat ik mijn knuppel thuis vergeten was, zette het beestje zelf de aanval in ! Een matdreiging kon ik nog ontwijken, maar krachtig beten zijn scherpe tandjes twee pionnen van mijn lijf. Een tegenaanval van mij werd bemoeilijkt omdat ik verblind werd door een onaards, helder wit licht dat scheen te stromen vanuit Timothy, die zich, bevroren op een stoel en omgeven door dit magische aureool, voor mij op de ijsvlakte bevond. Eén na één smolten mijn stukken daarna weg, als noordpoolijs onder het broeikaseffect.  Plots bevond ik mij in ijskoud water en daar is een zeehond natuurlijk in zijn element... 2-0, en langs twee kanten maakte onze roeiboot nu water ! De situatie werd kritiek ! Maar dan was daar Patrick ! Als een sfinx trotseerde hij de gierende winden en de opstuivende sneeuw, en met een kalmte die nog ijziger was dan de elementen om hem heen, loodse hij ons bootje naar veiliger wateren. Het was een waar genoegen te zien hoe Patrick met verbijsterend geduld en kunde zijn prooi, een prachtige eland, meer en meer insloot. Met onwezenlijk gemak slaagde Patrick er zelfs in het gewei compleet los te scheuren van het hoofd van het edele dier.  Als wanhoopsdaad viel het nog blootshoofds aan met de verkeerde pion, waarna de jager zijn klus snel kon klaren. 2-1, en Patrick had eigenhandig een prop ...euh gepropt in ons lekkende bootje. Wie weet overleefden we nog in deze zwart-witte hel ! Dat zou dan van Tim moeten afhangen. Die was net als mij in een fel gevecht verwikkeld geraakt met een jong zeehondje. Maar Tim manoevreerde een stuk behendiger dan ondergetekende en kon zijn prooi steeds nauwer omcirkelen. Niet één, niet twee, maar wel drie doodsknuppels haalde Tim daarna tegelijk boven, zodat het arme zeehondje om genade piepte en de strijd definitief opgaf. 2-2, en Tim en Patrick hadden tezamen ons roeibootje van een dramatisch zeemansgraf bespaard ! Nu jullie nederige verslaggever eindelijk ietwat bekomen is van de doorstane beproevingen en ontberingen van deze expeditie, kijkt hij al uit naar de volgende expeditie naar de met bizons bezaaide prairies van Sinaai. Hem resten enkel nog wat prangende vragen zoals: geraakt ons vlaggeschip tijdig opgekalefaterd of vervoegt het voor eeuwig het droeve lot van de Titanic ?  Wat is Patricks geheim en waar blijven die Japanners ? Zoekt jullie nederige verslaggever niet beter een andere hobby, kleiduifschieten of gewoon de Tour van 2014 winnen, of zo ?  Zal Tim zijn met bloed doordrenkte knuppels weer meebrengen ?  En vooral: wat is de eigenlijke oorsprong van dat magische licht dat uit Timothy leek voort te komen en dat naar alle waarschijnlijkheid een enorme impact zal hebben op de toekomst van de mensheid ?  En hoeveel pinguïns eet de gemiddelde ijsbeer in zijn leven ? Antwoorden op deze laatste twee vragen kan u steeds mailen naar @email Voor juiste of simpelweg originele antwoorden is een genereuze prijs in het vooruitzicht gesteld. De Vlaamsche belastingbetaler ...euh betaalt ! Tot binnenkort ! Jo   Algemeen - De ploegopstelling van ronde 5 Ronde 5 beloofde puzzelwerk voor de interclubverantwoordelijke. Met de start van de middelbaar-examens hadden we dan ook 7 afzeggingen. Vijf spelers door examens, Wahid moest jammer genoeg afzeggen door een begrafenis en Lennart zat nog altijd in India. Gelukkig beschikken we nu mede dankzij de fusie, over een uitgebreide kern van enthousiaste spelers, jammer genoeg geldt dit niet voor alle clubs... Met twee forfait-overwinningen gingen er twee spelers van ons teleurgesteld terug naar huis zonder gespeeld te hebben. Na wat rondbellen werden uiteindelijk alle plaatsen opgevuld. Jonas ging met Nicolas mee voor z'n vuurdoop in de interclub, die jammer genoeg eindigde op een sisser (zie verslag ploeg 6). Nog een invaller in ploeg 6 was Quinten, Quinten kon dit jaar geen interclub meespelen als kernspeler, maar bewees dat z'n hart nog altijd bij onze club lag door ons uit de nood te helpen deze ronde. Daarnaast werd Peter ook opgetrommeld om in Geraardsbergen te spelen, wat hij ook bijna met succes deed. De nachtelijke voorbereiding van Joris mocht jammer genoeg niet baten (zie verslag ploeg 5). En in Aalter hielp Alexie ons uit de nood, voor haar was Aalter een thuismatch, hoe zij het deed lees je in het verslag van ploeg 3.

Naast de invallers, is het ook te danken aan onze flexibele kernspelers die (graag) enkele kilometers er voor over hebben om een partijtje schaak te spelen en onze club te vertegenwoordigen. William en Rik verlieten even ploeg 6, voor ploeg 4 te versterken in Gent. Nick moest zijn planning op het laatste moment wijzigen, eerst ging hij in Geraardsbergen spelen, maar omdat het de club beter uitkwam ging hij dan toch naar Aalter, waarvoor dank! Nicolas versterkte ploeg 6 en bracht Quinten en Jonas mee vanuit Lokeren naar Burcht. Zo veel verplaatsingen zouden onmogelijk kunnen doorgaan zonder ons fantastische chauffeurs, heel veel dank aan Timothy, Kurt, Bernard/Nico, Leen, Peter, Rik, Erna, Patrick en Nicolas (en miss nog enkele die ik vergeet ..). Een klein woordje dank ook aan de NMBS, ze waren namelijk in hun gulle bui zondagavond en hebben me 40 min gratis vertraging gegeven. De volgende keer mogen ze minder gul zijn.

Een laatste woord van dank naar de verslaggevers van dienst Annelies, Bernard, Jo, Martin, Rik, Pieter en Timothy. Ward   Snipperdag voor ploeg 1 Gisteren trok onze eerste ploeg naar het sympathieke Opwijk. In laatste instantie werd de locatie gewijzigd wegens een kerstmarkt. De omstandigheden waren niet ideaal want verwarming kende men daar niet en heel wat mensen verkleumden van de kou. Ook de catering was niet voorzien op een zware middag/avond. Ook de tegenstander ging geen pretje worden want Opwijk 1 is juist gedegradeerd uit 2de klasse en blijkbaar hebben ze de intentie om er zo snel mogelijk terug in te geraken. Op alle borden lagen we onder in elo (enkel Joris had amper 10 puntjes minder op bord 2) Ditmaal geen langdradig verslag gezien de snelle overrompelingen en het feit dat men vingers nog steed te bevroren zijn om te typen. Eerste bord Ward was tijdens de rit richting Opwijk zijn openingstheorie aan het bijschaven in de auto. Tegen Arno Bomans (elo 2226) was dat uiteindelijk een maat voor niks. De kwaliteit en een paar pionnetjes gingen al snel verloren en de rest was gewoon uitschuiven. Kurt daarentegen was zo jaloers over het feit dat Ward sneller gedaan zou hebben, dat hij prompt een stuk als sinterklaascadeau wegschonk. Tegen Tom Barbé (elo 2072) mag je dat dus niet doen. Dus gaf Kurt nog iets sneller op dan Ward en algauw was de hoop op stunt gaan vliegen. Ferry wou niet onderdoen en ging al meteen de mist in tegen Tom Van De Perre (elo 2050) vanuit de opening. Even leek het er op dat hij kon terugvechten. Helaas heb ik het vervolg niet kunnen zien want ik zat nog steeds vastgevroren op mijn stoel. 3-0 achter en het was kwestie om geen 6-0 blammage op te lopen. Het thuisfront had Joris de verkeerde brooddoos meegegeven (van zijn kleiner zus) en kreeg tijdens de partij duidelijk een hongerklop. Begon aan zijn partij met een reeds experimenten om dan wat materiaal te offeren tegen Jan Rogiers (elo 2124) . Joris wil duidelijk zijn energie sparen voor de komende opdrachten en gaf de pijp aan Maarten. Tegen dan waren Jan en ik al lang tevreden met een remise omdat we het nut niet meer zagen verder te vechten. De tegenstander was iets te zeer gebrand om ons een lesje te leren. Op bord 4 speelde ik tegen Arne Van Der Vurst (elo 2118) een vertrouwd systeem. De tegenstrever moest toegeven dat hij er niet veel van kende en dat bleek in de mooie plus scores die Herr Fritz me geeft. Meer dan steriele druk wou ik niet opvoeren en toen ik een paar kromme zetten deed, was mijn enige plan om de boel dicht te houden. Een remise voorstel werd na een dubbele toren ruil nog geweigerd maar toen ik de deur bleef dicht doen als hij wou binnenkomen werd de vrede getekend rond 7 uur. Wie er nog langer over deed was onze Jan. Op bord 3 speelde hij tegen de vrouwelijke fidemeester Morozova, Iuliia (elo 2063 -voorheen 2100+) Jan had de knop volledig omgedraaid en na zijn gemiste winstkans tegen Oostende, speelde hij terug op een zeer goed niveau. Iuliia kreeg bitter weinig kansen en moest het dan maar proberen in een eindspel met elk 2 stukken en een aantal pionnetjes. Uiteindelijk kon ze een pion veroveren maar Jan voer zijn stelling naar de veilige remise haven toen zijn tegenstreefster met 50 sec op de klok doorhad dat het geen zin meer had. Daardoor staan we nu op de derdelaatste plaats en doemt het degradatiespook op. Nochtans is er iedereen bij ons van overtuigd dat dat ons niet zal overkomen. Timothy