Jan L onstuitbaar op C en D-toernooi

Alweer enkele weken geleden, ongeveer gelijktijdig met de herdenking van Jezus' verrijzen, zakten Jan L en Jo L twee dagen af naar het edele Gent, om deel te nemen aan het alleszins prestigieuze C- en D-toernooi. In de imposante zalen van het schaakhuis in de Abrahamstraat resoneerde even voor aanvang van de partijen de sfeer van de grote dagen : overal gespannen blikken, intens gemompel en het gerikketik van nerveuze voetjes op de vloer. Openingen werden besproken en becommentarieerd, winstkansen werden geanalyseerd en geëvalueerd, subtiele psychologische oorlogsvoering maakte reeds de eerste slachtoffers en Jan dronk zijn eerste pint. Even later zaten we aan de borden, en maakten we korte metten met onze tegenstanders. In mijn geval was dat enigszins spectaculair aangezien mijn tegenstander meer dan 1800 elo had. Een wijdse aanval op mijn b-pion verzwakte zijn verdediging, een paard verliet te vroeg zijn stal en zorgde ervoor dat zijn dame van het bord werd gesnokt. Boempatat, en Jan en ik stonden samen op kop in de rangschikking. We konden met een gerust hart gaan lunchen. Ik dronk een koffie, terwijl Jan genoot van een wijntje voor en een wijntje na het eten. Op één been kan een mens niet staan ! De namiddag verliep voorspoedig voor Jan. De ene na de andere tegenstander werd vakkundig ingemaakt; hetzelfde kan eigenlijk ook gezegd worden over de biervoorraad. Ik sukkelde van de ene 1700er naar de andere, en besloot mijn dag met drie nederlagen. Toegegeven, als je zelf niet of nauwelijks aanvalt, kan je ook niet winnen. We besloten de eerste dag met enkele Duvels. Jan staat wel op dieet maar aangezien de resultaten van dit dieet nu reeds imposant zijn, en temeer omdat Jan gewoonweg op kop stond in de rangschikking met een al even imposante 4 op 4, kon zo'n kleine zonde geen kwaad. Lezen we tenslotte niet in de Bijbel dat ook Jezus Duvel of wijn of zo dronk en dat hij is verrezen ? Ik ben ervan overtuigd dat hij voor een slokje water nooit uit de doden zou zijn opgestaan, dan lag hij nu nog in zijn graf. Op dag 2 begonnen we met een drankje. Een koffie en een pintje werden genuttigd. Ikzelf vond de koffie nogal slap. Hoe het pintje smaakte moet U maar vragen aan Jan, evenals de schaaktechnische details van zijn partijen. Hoe dan ook, Jan won weergaloos en onstuitbaar zijn eerste partij van de dag, terwijl ik even weergaloos en onstuitbaar mijn eerste partij verloor, en dat met het wrange gevoel dat er meer, o zoveel meer in had gezeten. In m'n tweede partij kwam ik al snel een loper achter die ik prachtig had laten insluiten, daarna liet ik een toren pakken door zijn dame, waarna ik mijn tegenstander via vier min of meer verplichte zetten, en tot zijn verbazing, schaakmat zette. Mijn tweede puntje was daarmee binnen. En in mijn laatste partij zou daar op vrij gemakkelijke wijze nog een puntje bijkomen. Jan was ondertussen op zes op zes gekomen na alweer een mooie winstpartij, en was zichtbaar aan het genieten van een pintje. Ik probeerde hem te bewegen om voor zeven op zeven te gaan, aangezien dat voor dit toernooi een primeur zou zijn geweest. Maar Jan is veel uitgekookter dan mij. Aangezien hij een vol punt voor stond op de tweede, volstond in principe een remise om het toernooi op zijn naam te schrijven. En zo gebeurde het ook. Jan kwam een kwaliteit voor en bood prompt remise aan, die in dank werd aanvaard. En zo mag Jan zich een jaar lang KAMPIOEN van het C- en D-TOERNOOI noemen. Hoera, hoera, hoera, driewerf hoera. Om deze grootse prestatie te vieren dronken we achteraf geen Duvel, maar ook alleen maar omdat ze dat in dat café niet hadden. In een Westmalle Trippel vonden we evenwel een waardig alternatief, evenals antwoorden op beangstigende levensvragen en oplossingen voor nijpende filosofische problemen. U gaat er nog van horen ! Jo