Verslag Oostvlaamse Interclub: Ronde 5 (update 07/02/2014)
Update (2): Verslag van ploeg 1 van de Oostvlaamse Interclub, ronde 5
De wind waaide woest over de schuimende Schelde toen onze LsvChesspirantdrakkar–naarstig bijeengetimmerd uit de voorsteven van ploeg 6 en de romp van ploeg 7 – die vrijdagavond arriveerde in het anders zo rustige en idyllische Temse, om er de vijfde ronde van de Oostvlaamse interclub te betwisten. Onze bemanning bestond uit Ferry (kapitein), Pieter (stuurman) en Jo (dekzwabber), voor de gelegenheid versterkt met Patrick (loods) die zo sympathiek en trouw was ons die avond uit de nood te helpen, en “er,” dat was het lokale bejaardenhuis 'de Reiger,' alwaar de plaatselijke oudjes geheel aan ons zicht onttrokken tomeloos aan het trippen waren op de nieuwste episode van 'Thuis', daartoe ongetwijfeld geïnduceerd door de schier ontembare voorschriftdrift van het plaatselijke geneesheren(en dames!) korps. Los van zulke vrij overbodige uitwijdingen die meer voor mezelf zijn dan voor jullie, waarde lezers – ik word immers betaald per woord – moet er met betrekking tot de specificiteit van Temse wel een opmerking of twee vooraf worden gemaakt.
Niet dat ik oude – hèhè – koeien uit de gracht wil halen, maar ten eerste blijken er in het gehele corpus van anthropologische verslagen over Temse bepaalde constanten naar voren te komen. Ik verwijs hier met graagte naar het intelligent geschreven interclubverslag van vorig jaar, gewrocht door de President van de tweedegrootste schaakclub van de grootste provincie enzovoort in hoogsteigen persoon, waarin duidelijk wordt gestipuleerd dat er aan de bar absoluut geen tekort was aan cola en limonade, evenmin aan heerlijk helder Scheldewater, maar dat er desalniettemin een accuut risico op deshydradatie bestond, vooral onmiddellijk na de partijen ! Op het gevaar af beschuldigd te worden van 'selffullfillingprophecie' denken, of van een zekere theoriegeladenheid in mijn eigen observaties, meen ik in deze volmondig – en echt niet zonder tegenzin – mijn President gelijk te moeten geven. Er was die vrijdagavond met andere woorden een onoverkomelijk tekort aan nietcolaofnietlimonadebevattende dranken. De Temstse (?) of Temsische (?) volksaard lijkt wat deze materie betreft, innig incompatibel met, en zelfs diametraal tegengesteld aan de Lokerse geplogenheden op dit vlak. Zijn het de ontembare kracht van de Schelde, de in schuimkoppen uiteenspattende wateren en de gierende wind die in het gezicht van de Temsenaar zulke diepe groeven trekken en die zijn gemoed zo onwerelds ascetisch maken ? Wat interesseert U het, waarde lezer ? Waarschijnlijk niets, maar U herinnert zich ongetwijfeld dat ik betaald word per woord, en U kent me genoeg om te weten dat ik af en toe wel hou van een beetje Rafaëleske overdaad. Bij deze dus.
Een tweede belangrijke element inzake Temse is de zogenaamde 'Ferryfactor.' Net zoals de constante van Planck in de fysica eigenlijk bedoeld was om wat structuur in de chaos te brengen, maar later – o ironie ! – juist aan de basis lag van de kwantumtheorie waarin slechts gewerkt wordt met statistische waarschijnlijkheden, zo is de 'Ferryfactor' een maatstaf voor alle onzekerheden en onwaarschijnlijkheden die je kunnen overkomen, wanneer je met Ferry in je ploeg in Temse speelt. Plotseling gestuntel op het bord, een accute amnesie van de basisregels van het schaakspel, allerlei ongecontroleerde bewegingen van zijn ledematen, de honderden spiertjes van zijn gezicht die allen tegelijk een eigen wil schijnen te krijgen en zich in alle richtingen vertrekken, … het is maar een bescheiden greep uit het wijde en wilde aanbod van mogelijke gedragingen van Ferry te Temse. Je kunt dus letterlijk alles verwachten, en je moet hem constant in de gaten houden, want anders loopt het gegarandeerd verkeerd ! Dit is de zogenaamde 'Ferryfactor,' en we hebben er stilaan en niet zonder enige tegenzin mee leren leven.
Vrijdag was het weer van dat. Toen Pieter en ik onze eigen partijen hadden beëindigd, zagen we tot onze ontzetting hoe Ferry – met zwart spelend – druk doende was al zijn stukken op de alijn te verzamelen, alsof daarin de finaliteit van het edele schaakspel school. Zijn dame, een loper en een toren stonden er al wat werkloos en nutteloos te pronken, en te zien aan het heftig pulseren van de aders aan zijn slapen, was Ferry zwaar aan 't overdenken hoe hij daar ook zijn hen gpionnen naar toe zou kunnen loodsen. Zijn tegenstander nam ondertussen fluitend de ene na de andere verticale en diagonale lijn in bezit, en Ferry..., tja, die bekeek kalmpjes hoe en waar hij zijn paard op die verdomde alijn kon stallen. Pieter en ik wilden ons al gaan bezatten, maar dat bleek zoals hierboven beschreven, technisch onmogelijk. Gelukkig maar, want plots Knal! Boem! Snok! Een totale ommekeer ! Een donderslag bij heldere hemel ! Snok ! Snok ! Enkele geniale zetten van Ferry en Ferry wint ! Knal ! Boem ! Booooeeeeeem !!! Pieter en ik mochten die avond weer de bevoorrechte getuigen zijn van de 'Ferryfactor' in al zijn glorie. Wat licht gepruttel was het enige wat diens tegenstander nog vermocht te doen.
Slechts ter elfder ure opgeroepen én gekomen (waarvoor dank, Patrick !), zwoegde Patrick intussen op bord 3 aan zijn eigen partij, tegen een wel heel erg uit de kluiten gewassen quasi zeventienhonderder. Te zeer opgeslokt door mijn eigen partij heb ik maar weinig van Patricks esbatimenten gezien en dus kan ik U enkel mededelen dat Patrick uiteindelijk verloor, maar te oordelen aan hun grondige analyse achteraf en Patricks commentaar dat hij weer heel wat had bijgeleerd, hadden hij en zijn tegenstander zich die avond kennelijk goed geamuseerd.
Hetzelfde gold voor mijn partij. Zelden zo ontspannen en met zoveel plezier geschaakt ! Na een middenspel met heel wat animo kwamen mijn jonge tegenstander en ikzelf in een eindspel terecht met elk een dame, maar ik met drie pionnen meer. Vanaf dan deed mijn tegenstander er alles aan om in een eeuwigschaaktoestand te geraken, en moest ik een oplossing verzinnen om dat te vermijden en alsnog het volledige punt te pakken. Ongeveer drie kwartier later lukte me dat wonderwel.
Pieters partij was van een uitgelezen schoonheid, al heb ik dan enkel de laatste zetten gezien. Wonderlijk hoe hij erin slaagde zoveel velden te beheersen op de helft van zijn tegenstander, met zijn stukken volledig op de eigen helft. De gevolgen bij de tegenstander waren catastrofaal: torens botsten op elkaar, de vooruitgeschoven dame werd compleet geïsoleerd, ach,zelfs beide lopers stonden in elkaars weg. Een opgave was dan ook een logisch vervolg.
Uiteindelijk hadden we dus een mooie 1-3 overwinning behaald bij één van de topclubs van onze reeks, al waren we dan lichtjes gedeshydrateerd achteraf. Ook dat hebben we diezelfde avond nog ternauwernood verholpen.
Jo Team 2 behaalt zijn eerste punten 3-1 tegen Sint Niklaas Op bord 1 een spannende strijd van Simon, in een zeer open stelling met beide 2 torens en een dame. Helaas verlies. Op bord 2 gebruikte William zijn trukendoos om enkele pionnen en een kwaliteit te winnen, waarna zijn tegenstander vrij vlug opgaf. Op bord 3 kwam ik nooit in de problemen, en stapje voor stapje kwam ik in een winnend pionnen eindspel. Maxim speelde op bord 4 lekker, en na enkele pionnen winst haalde hij het vrij gemakkelijk Rik