Charleville "First Impressions"

Op een druilerige kerstmiddag vertrokken William, Jan, Rik en ondergetekende richting Franse Ardennen voor enkele dagen van ouderwetse potjes eerlijk schaakplezier, gelardeerd met alles wat het leven interessant maakt. In Charlesvilles-Mezieres vindt omtrent die dagen immers een fijn tornooi plaats waar we reeds vorig jaar een belangrijke prijs wisten te bemachtigen: die van de talrijkst aanwezige club (we waren toen met zeven). In de tornooizaal de volgende dag werden we verwelkomd door Pierre-Stéphane onder wiens vaardige wieken ook Klaus, Robbert en Dries waren meegekomen, onze jonge goden zogezegd, die de navolgende dagen eens te meer een kans zouden hebben om grootmeesters en zelfs oud-wereldkampioenen van antwoord te dienen in de arena van zwartwitte stenen waarmee wij allen zo'n intense haat-liefde-verhouding hebben. Bovendien leek het er sterk op dat ook dit jaar een eerste prijs reeds binnen was aangezien we nu met ons achten aanwezig waren. Het had zelfs negen kunnen zijn, ware het niet dat Wards baas in een allerlaatste (en hoogstwaarschijnlijk compleet zinloze) poging de wereldeconomie te redden, Ward alsnog had opgeëist aan het front. Toch was het fijn om één van onze grote roergangers een dag in ons midden en de omgeving van onze partijen te hebben. Merci daarvoor, Ward. Over naar de partijen dan. In de eerste ronde wonnen vooral onze jonge goden: robbert, dries, jan en william, hoewel met name de voorlaatste uit voorgaande reeks zich schuldig maakte aan semi-legale maar daarom niet minder laakbare praktijken zoals het permanent uit de slaap halen van zijn tegenstander door middel van een uitgekiend snurk-offensief, hier en daar versterkt met een luide nocturnale scheet. Anderzijds verloren in die vermaledijde eerste ronde vooral de oude goden; Rik, Pierre-Stéphane, Klaus en ondergetekende, hoewel ondergetekende de nacht tevoren had geleden aan een serieus slaapgebrek, te wijten aan overmatig gesnurk van zijn toekomstig tegenstander. En ook af en toe een luide scheet. In de tweede ronde was er evenmin veel beterschap voor Pierre-Stéphane. Hij gaf ootmoedig toe dat hij zijn coach miste en verzekerde ons dat er zeker een remise had ingezeten als zijn coach ter plaatse was geweest. Onze jonge goden verging het niet veel beter. Zowel Dries als William ondergingen op bord 1 en 2 het recht van de sterkste in hun partijen tegen grootmeesters, en op iets langere termijn moesten ook Jan, Rik en Robbert dit spijtige lot delen. Gelukkig konden oude zielen zoals Klaus en ondergetekende deze ronde nog wat kleur geven, dankzij mooie overwinningen tegen een ietwat hoger geplaatste hollander en een semi-gepensioneerde zeebonk met bakkebaarden. Met vrolijke eindejaarsgroet, Jo