Ploeg 1: Schitterende teamprestatie leidde net niet tot eerste matchpunt

De eerste ronde van de interclub was het niveau-verschil nog te groot. Op vier borden werden we toen weggetikt, op de andere vier borden konden William, Joris, Lennart en Klaus wel meedoen, maar met 1/8 hadden we onze start anders gehoopt. De tweede ronde diende ons met Hoboken 1, een op papier iets makkelijker team aan, waar het elo-verschil "slechts" 200 elo per bord was gemiddeld. Doelstelling tonen dat we op alle borden kunnen meespelen en mits goed gelukt een 2,5 tal bordpunten scoren was mijn gedacht vooraf. Om 2u begonnen er maar 4 partijen van onze ploeg, vier laatkomers bij Hoboken, waarbij zelfs één nooit is afgekomen. Joris had de twijfelachtige eer om het eerste bordpunt in 2e klasse te veroveren. Plezant vond hij het alvast niet, om half 4 verliet hij de zaal... Toen om half 3 de partijen startten, was het uitkijken wie kon meespelen en wie een vogel voor de kat leek... Op mijn bord zag het er allemaal goed uit, nadat de tegenstander men gambiet aannam, ging ik naar een zijlvariant die ik heel goed kende. Ondertussen slonk de tijd van de tegenstander onder de 5 minuten met nog meer dan 20 zetten te gaan. Op dat ogenblik voel ik me nog altijd comfortabel staan en win ik de pion terug. In verdere tijdnood kom ik een pion voor te staan en enkele zetten later blunderde men tegenstander in een vermoedelijk reeds verloren stelling nog een stuk. Een vijftal zetten later werd het er niet beter op toen er ook nog eens een matnet op het bord kwam. 2-0 voor ! De voorsprong slonk snel, want Parcival had een heel lastige stelling. Hij kwam nooit in het stuk voor en de koningsaanval verpletterde hem dan ook. William had een zelfde idee, z'n tegenstander verpletteren met een koningsaanval, hij onderschatte echter de tegenaanval van de tegenstander en kwam enkele zetten te kort om door te breken. Toen begon hij terug te trekken, maar z'n verdediging mocht niet meer baten. 2-2 gelijk. Op dat moment stonden Robbert & Lennart iets/veel slechter. Dries & Klaus stonden iets beter. Het kon dus nog alle kanten op. Als eerste was Klaus gedaan, hij vond geen gaatje meer in de stelling van de tegenstander om te winnen, jammer, want hij had een prachtige stelling opgebouwd en kon z'n fenomenale partij niet bekronen met een welverdiende zege. Ik was onder de indruk van vele zetten. In het middenspel had hij telkens de correcte plannen en op het moment dat z'n tegenstander het leek over te nemen, nam Klaus het initiatief en kroop de tegenstander naar achter. Dit is de Klaus die ik wil zien, nice doen! De afwerking komt wel. Niet veel later kwam Robbert in de analysezaal, hij keek tevreden, en dat mocht hij ook zijn want hij haalde nog een remise uit een wel heel lastige situatie. De tegenstander stond veel actiever en Robbert had veel zwaktes, maar Robbert verdedigde als een krijger en de tegenstander vond geen gaatje in tegendeel, hij begon te ruilen en het voordeel ebde weg. 3-3 ondertussen. Opeens leek een eerste matchpunt wel heel dichtbij.. Dries aan de bak tegen één van de grootste talenten van Belgïe, namelijk Daniel Dardha. Deze offerde een pion die door Drie graag werd aangenomen. Tijdens de partij leek mij de compensatie voor de pion vrij beperkt, maar na de partij werd in de analyse en bevestigd door de computeranalyse dat het heel erg opletten voor Dries was. Dries deed dit ook met verve en leek met een pion voorsprong naar het eindspel te kunnen gaan, echter vond hij op een bepaald ogenblik geen plan meer. Altijd gevaarlijk, daarom offerde hij de pion terug voor een gelijke stelling waarbij dat hij met de loper g7 nog een sterk wapen achterhield. Daniel speelde enkele verrassende actieve zetten, waardoor Dries werd teruggeduwd, Dries mistte nog één kans om een klein voordeel te behouden, maar nadien kwam er een eindspel op het bord dat gelijk was, en waarbij dat beide spelers moesten opletten van niet te verliezen. Beiden speelden het correct voort en remise werd de terechte uitslag. Als laatste had Lennart de moeilijke taak om mits remise een eerste matchpunt te behalen. Een dame eindspel met enkele pionnen minder leek moeilijk te houden, maar misschien zat er wel eeuwig schaak in. De schaakgoden stonden niet aan onze kant, want de tegenstander kon niet ontglippen van de eeuwig schaak. Lennart probeerde nog maar verloor uiteindelijk. Zeker geen schande, maar het smaakte natuurlijk zuur dat we er zo dicht bij waren van een eerste ploegstunt. 3,5 - 4,5 verlies is nipt, maar achteraf had ik vooral een goed gevoel bij het fantastische spel van gans mijn team. Iedereen heeft er voor gevochten, het niveauverschil van de eerste ronde was nergens meer te bespeuren. Volgende ronde staat de "thuismatch" tegen Wetteren op het programma, de thuislocatie van Wetteren ligt namelijk op 200m van mijn deur. Hopelijk overslaap ik mij niet ;-).