Het Hongaarse paard
Voor de derde ronde van de interclub speelde onze ploeg thuis. Ferry en ik zelf hadden na onze verlies partijen in Leuven iets goed te maken. Anders zouden we het mogen horen van onze ploegkapitein die reeds twee overwinning op zijn naam mocht schrijven dit seizoen. We waren dus extra gemotiveerd.
Stipt om 14u gingen de 4 ploegen die thuis speelden van start. Na een half uur spelen kon al een eerste staat opgemaakt worden voor onze ploeg. Mijn stelling op bord 1 was best aangenaam met hoop op meer. Jeroen op bord twee had een gelijkaardig verhaal. Timothy op bord 3 had duidelijk meer ruimte dan zijn tegenstander dus dat zag er goed uit. Bij onze Hongaar Ferry op bord 4 was het openingsexperiment precies toch geen succes want hij stond wat in de verdrukking.
Ik verdiepte me terug even een half uur in mijn eigen stelling vooraleer ik nog eens de toestand in oogschouw nam. Ik begin optimistisch te worden over mijn winstkansen, Jeroen zijn stelling zag er ook erg goed uit. Timothy begon gevaarlijk zijn tegenstander van het bord te duwen, daar had ik goede hoop op. Ferry zijn openingsexperiment had hem een kwaliteit gekost en een erg passieve stelling. Een luchtje scheppend buiten maakte ik snel even de rekening. Ferry verliest, Jeroen wint, Timothy en ik zelf halen minstens remise. Dat komt goed.
Het liep echter anders...
Toen ik twee minuutjes later de zaal terug betrad was Timothy zijn partij net afgelopen. Winst voor Timothy. Zijn tegenstander had er geen zin in een hopeloze verdrukte stelling te verdedigen en gooide vroegtijdig de handdoek in de ring. Wat Timothy 3/3 gaf in de interclub. Met Ferry wiens stelling er op sterven na dood uitzag, Jeroen die er erg goed voor stond, moest ik zorgen dat ik zelf zeker niet verloor. Of maandenlang hoongelach zou mij te wachten staan. Ik kroop dus met volle focus terug achter mijn bord.
Een uurtje later zag het er allemaal veel rooskleuriger uit. Mijn stelling ging traag maar zeker de goede richting uit, Jeroen moest de bal precies enkel nog binnen koppen. En in Ferry zijn partij was het Hongaarse paard op het toneel verschenen. Het Hongaarse paard is u misschien onbekend dus sta me toe zijn avonturen even toe te lichten.
Van een volledig verdrukte stelling naar een gewonnen stelling. Enkele zetjes later gaf Ferry zijn tegenstander op. Wat een paard...
De ploegoverwinning leek dus al bijna zeker. Ik legde mijn focus terug op mijn eigen partij waar helaas het noodlot toe sloeg rond zet 26. Met nog 10 minuten op de klok ontplofte het centrum. Terwijl alle stukken in het rond vlogen had ik een kleine brain fart. Ik waande mijn koning nog op g1 i.p.v. op h2. Wat er op neer kwam dat ik mijn f pion weg blunderde. Mijn tegenstander ruilde dan nog zijn dame voor mijn twee torens waarop mijn stelling er erg precair uitzag. Buiten wat domme truckjes met mijn dame leek verlies onvermijdelijk. Met nog 5 minuten op de klok zag ik dat Jeroen zijn partij beëindigd had. Even snel polsen hoe erg het is dat ik weer ga verliezen. Tot mijn schok bleek Jeroen helaas te hebben verloren.
Alle druk lag dus bij mij om te proberen nog een remise uit de wacht te slepen die ons misschien toch nog de ploegoverwinning zou bezorgen. Al had ik geen idee hoe ik dat zou doen. Eerst proberen de 40ste zet te halen.
Met veel dame geschuiffel lukte het me binnen de tijd die 40ste zet te halen. Ik had zelfs een remise dreiging, maar twijfelde er eigenlijk niet aan dat met correct spel zwart dit wel zou winnen.
Mijn h4 was niet de correcte zet. Echter op zet 43 haalde mijn tegenstander vermoedelijk wat zetten door elkaar. Ipv een eenvoudig schaakje met zijn toren te geven, vergat hij dit en speelde h6. Waarop ik simpelweg zijn toren kon slaan met mijn koning en hij moest opgeven.
Ik moet zeggen, ik voelde me toch wel een beetje een bandiet :) . Maar de ploeg wint 3-1. Ferry en ik zijn er goed vanaf gekomen, Jeroen moest g5 verteren en de ploegkapitein heeft nog steeds bragging rights met 3 op 3.
Binnen een maand afspraak in Gent.
